کاش قادر بودم انچه را که در وجودم می گذرد با تو در میان بگذارم.تمام لحظات و دقایق عمرم مملو از مهر توست و تمام ثانیه هایم انباشته از تصویر توست.مهر تو چون نسیمی روح انگیز و دل نواز به حریم قلب تنهایم پانهاده است و دل پریشانم تو را می جوید وجودم از درد جانسوزی گداخته است.تو تنها موجودی هستی که بعد از خدا دوستت داشته ام شاید باور نکنی اما تا به امروز هیچکس را به اندازه ی تو دوست نداشته ام در کنار تو برای من ابدیتی وجود ندارد .هر چه هست در وجود توست.عشق تو در تمام وجود ریشه دوانیده و من قادر نیستم در برابر این غریزه ی طبیعی به جنگ طبیعت بروم.کاش کور بودم و تو را نمی دیدم.کاش کر بودم و با تو سخن نمی گفتم تا تو را در چنین گردابی گرفتار نمی ساختم دلم می خواهد انقدر بگریم تا از اشک هایم جویباری جاری شود و سیلی روان گردد که تا خانه ات امتداد یابد و تو را سوار بر زورقی در میان سیلاب اشکم به نزد من بیاورد.می خواهم فریاد براورم و شرح پریشانی خود را قصه ی بی سروسامانی خود را به گوش جهان برسانم.در میان رویاهای واژگون شده ام باز انتظار معجزه ای را میکشم در ناامیدی و یاس به امیدی واهی چنگ می اندازم و به نظر من هیچ انسانی بر پهنه گیتی تا کنون چنین انسان دیگری را دوست نداشته است من همه جا حضور تو را حس می کنم و کوچه های خلوت شهر را با یاد تو بو میکشم.از همان لحظه که عشق تو به خانه ی دلم کوبید دیگر خود را فراموش کرده ام و خانه ی چشمان تو کعبه امال من گشته است.گاه با خود می گویم کاش هرگز ندیده بودمت و گاه بر خود نهیب میزنم که در ان صورت تا پایان عمر عبث و باطل می بودم.به خدا سوگند تا روزی که زنده ام ان روز اشنایی را فراموش نخواهم کرد.خاطرات ان روز ها همیشه در لوح ضمیرم باقی خواهند ماند.شیرین تر از جانم این یک واقیعت انکارناپذیر است که وقتی انسان در برابر مشکلات به بن بست رسیده و متاصل ودرمانده گردید و در عین ناامیدی و بی پناهی به یاد خدا می افتد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: